Behandeling van prostatitis is een tijdrovend proces dat een uitgebreid onderzoek van de patiënt vereist. Voor het juiste beheer van een patiënt met prostatitis is het noodzakelijk om een nauwkeurige diagnose te stellen op basis van onderzoek, testresultaten en instrumentele onderzoeksmethoden.
Het is belangrijk voor de arts om onderscheid te maken tussen acute en chronische ontsteking in de klier, bacterieel en aseptisch proces. Door deze differentiatie uit te voeren, kunt u de tactiek van de behandeling bepalen.
Bij acute ontstekingen, het risico op complicaties, ligt de nadruk in de behandeling op ontgifting van de patiënt, antibacteriële en ontstekingsremmende therapie.
Antibacteriële therapie voor chronische ontsteking in de klier wordt gebruikt, maar leidt slechts tot een positief effect bij 1-2 van de 10 patiënten, aangezien chronische prostatitis niet altijd alleen een bacteriële etiologie heeft.
Daarom is een uiterst belangrijk aspect bij de behandeling van chronische prostatitis een complex effect op alle bekende pathogenetische mechanismen van de ziekte.
Fysiotherapie en dieettherapie worden toegevoegd aan de antibacteriële en ontstekingsremmende behandeling. Het is buitengewoon belangrijk voor een patiënt met chronische prostatitis om zijn levensstijl te corrigeren, slechte gewoonten, stressvolle invloeden kwijt te raken en zijn psycho-emotionele toestand te normaliseren.
Behandeling voor acute bacteriële prostatitis
Modus en dieet
- Bedrust.
- Seksuele rust tijdens de behandeling.
- Vermijden van stressvolle effecten van omgevingsfactoren (onderkoeling, oververhitting, overmatige zonnestraling).
- Op dieet zijn.
Antibacteriële medicijnen
De benoeming van antibiotische therapie is verplicht voor acute bacteriële prostatitis (ABP) en wordt aanbevolen voor chronische ontsteking in de klier.
OBP is een ernstig infectie- en ontstekingsproces dat gepaard gaat met hevige pijn, koorts en verhoogde vermoeidheid van de patiënt.
Wanneer de diagnose ABP is gesteld, krijgt de patiënt parenterale antibioticatherapie. Aanvankelijk worden breedspectrumantibiotica voorgeschreven: penicillines, cefalosporines van de derde generatie, fluorchinolonen.
Aan het begin van de therapie is een combinatie van een van de vermelde antibiotica met geneesmiddelen van de aminoglycosidegroep mogelijk. Na het stoppen van het acute proces en het normaliseren van de toestand van de patiënt, worden ze overgezet op orale antibiotica en gaan ze door met de therapie gedurende 2-4 weken.
Indien mogelijk, voorafgaand aan de benoeming van empirische antibiotische therapie, wordt aanbevolen om een bacteriekweek van de urine uit te voeren om de flora en gevoeligheid voor antibacteriële geneesmiddelen te bepalen.
In de regel wordt de patiënt bij het diagnosticeren van ABP en ernstige intoxicatie, de noodzaak van infusietherapie, met complicaties van de ziekte (vorming van een abces van de pancreas, acute urineretentie), in het ziekenhuis opgenomen.
Bij afwezigheid van complicaties is koorts mogelijk ambulante behandeling met orale medicatie.
Operationele interventies
Chirurgische behandeling is geïndiceerd voor complicaties van OBP. Een abces met een diameter van meer dan 1 cm is een absolute indicatie voor een operatie.
Transrectale of perineale toegang wordt gebruikt om het pancreasabces af te voeren onder controle van transrectale echografie (TRUS).
Er zijn aanwijzingen voor de effectiviteit van therapie met een abcesdiameter van minder dan 1 cm.
Bij vroegtijdige drainage van een pancreasabces kan het spontaan openen, een doorbraak van etterende inhoud in het vetweefsel rond het rectum, met de ontwikkeling van paraproctitis. Bij paraproctitis is open drainage van pararectaal weefsel noodzakelijk.
Ongeveer 1 op de 10 patiënten met ABP ontwikkelt acute urineretentie. In de regel is een suprapubische cystostomie vereist om het te verwijderen (het plaatsen van een urinekatheter kan pijnlijk zijn en het risico op het ontwikkelen van CKD vergroten).
Meestal wordt trocarcystostomie uitgevoerd onder lokale anesthesie en onder echografische controle. Voor de operatie wordt de plaats van het inbrengen van de buis doorgeprikt met een plaatselijke verdovingsoplossing.
Met een scalpel wordt een kleine incisie in de huid gemaakt. Onder echogeleide wordt een trocart in de blaasholte gebracht, waardoor een urinekatheter in de blaas wordt gebracht.
Beheer van chronische bacteriële prostatitis
Chronische bacteriële prostatitis (hierna CKD genoemd) wordt behandeld met veranderingen in levensstijl en medicijnen. Van groot belang zijn:
- Vermijden van omgevingsstressoren.
- Fysieke activiteit behouden.
- Op dieet zijn.
- Regelmatige seksuele activiteit zonder verergering.
- Gebruik van barrière-anticonceptie.
Medische behandeling
Fluoroquinolonen worden vaker gebruikt bij de behandeling van chronische bacteriële prostatitis (CKD).
Deze groep geneesmiddelen heeft de voorkeur vanwege goede farmacokinetische eigenschappen, antibacteriële activiteit tegen gramnegatieve flora, waaronder P. aeruginosa.
Empirische antibiotische therapie bij CKD wordt niet aanbevolen..
De duur van de behandeling wordt gekozen op basis van de specifieke klinische situatie, de toestand van de patiënt en de aanwezigheid van symptomen van intoxicatie.
Bij CKD is de duur van de antibiotische therapie 4-6 weken na de diagnose. De orale toedieningsroute van geneesmiddelen in hoge doses heeft de voorkeur. Als CKD wordt veroorzaakt door intracellulaire bacteriën, worden geneesmiddelen uit de tetracyclinegroep voorgeschreven.
Antibacteriële therapie voor een gevestigde ziekteverwekker omvat de benoeming van de volgende medicijnen.
Chronisch bekkenpijnsyndroom (CPPS)
Therapie van de abacteriële vorm van ontsteking van de pancreas kan poliklinisch worden uitgevoerd.
De patiënt wordt geadviseerd:
- Een actieve levensstijl leiden.
- Regelmatig seksleven (minstens 3 r / week).
- barrière anticonceptie.
- Op dieet zijn.
- Uitsluiting van alcohol.
Ondanks de afwezigheid van een bacteriële component, is het mogelijk om een kuur van twee weken voor NCPPS voor te schrijven.
Met een positieve dynamiek van de ziekte, een afname van de symptomen, wordt de voorgeschreven therapie tot 30-40 dagen voortgezet. Naast antibiotica voor de behandeling van NCPPS worden de volgende gebruikt:
- α1 - blokkers.
- NSAID's.
- Spierontspanners.
- 5α-reductaseremmers. Op dit moment is er geen bewijs voor de effectiviteit van α1-blokkers, spierverslappers, 5α-reductaseremmers.
- Bij langdurige behandeling van NCPPS is het mogelijk om kruidenpreparaten voor te schrijven: Serenoa repens-extract, Pygeum africanum, Phleum pretentie, Zea mays.
- Prostaat massage. Met NCPPS is het mogelijk om de alvleesklier gedurende de gehele therapieperiode tot 3 keer per week te masseren.
- Efficiëntie is niet bewezen, maar FTL wordt gebruikt: elektrische stimulatie, thermische, magnetische, trillingen, laser, ultrasone therapie.
Bij NCPPS is genezing, verbetering van de kwaliteit van leven van patiënten twijfelachtig en onwaarschijnlijk vanwege de lage effectiviteit van de meeste van de vermelde therapieën.
Asymptomatische ontsteking
Het belangrijkste doel van de behandeling van prostatitis type IV is om het niveau van prostaatspecifiek antigeen (PSA) te normaliseren met de toename ervan. Bij een normale PSA-waarde is geen therapie nodig..
Behandeling van dit type prostatitis vereist geen ziekenhuisopname en wordt poliklinisch uitgevoerd.
Niet-medicamenteuze therapie omvat:
- Actieve levensstijl.
- Eliminatie van stressvolle effecten op het lichaam (onderkoeling, zonnestraling), die de activiteit van het immuunsysteem van het lichaam onderdrukken.
- Gebruik van methoden van barrière-anticonceptie.
- Op dieet zijn.
Medicamenteuze therapie omvat de benoeming van antibiotica met daaropvolgende monitoring van de effectiviteit, namelijk fluorochinolonen, tetracyclines of sulfonamiden gedurende een periode van 30-40 dagen met controle van het PSA-niveau.
Het criterium voor de effectiviteit van de therapie is een verlaging van het PSA-niveau 3 maanden na antibiotische therapie.
Langdurig verhoogde PSA-waarden bij prostatitis type IV vereisen herhaalde prostaatbiopten om prostaatkanker uit te sluiten.
Rectale zetpillen
Het belangrijkste voordeel van het gebruik van rectale zetpillen bij de behandeling van prostatitis is een hogere biologische beschikbaarheid in vergelijking met orale vormen van medicijnen en het creëren van de hoogste concentratie van het medicijn in de vaten van het kleine bekken, rond de pancreas.
In de regel vormen rectale zetpillen een aanvulling op de hierboven gepresenteerde behandelingsregimes voor prostatitis, dat wil zeggen dat ze behoren tot adjuvante therapie.
| Drugs groep | Klinisch effect |
|---|---|
| Zetpillen op basis van NSAID's | Ze leiden tot een afname van de synthese van pro-inflammatoire factoren, verminderen pijn en stoppen koorts. |
| Zetpillen met antibacteriële medicijnen | Het wordt zelden gebruikt bij de behandeling van prostatitis. Vaker nemen artsen hun toevlucht tot intramusculaire of intraveneuze antibiotica om bacteriële prostatitis te behandelen. |
| Zetpillen met plaatselijke verdoving | Naast het lokale anesthetische effect hebben ze een ontstekingsremmend effect en verbeteren ze de microcirculatie in de alvleesklier. Primair gebruik in proctologie. |
| Plantaardige zetpillen | Lokale ontstekingsremmende, pijnstillende en antiseptische werking. |
| Zetpillen op basis van polypeptiden van dierlijke oorsprong | Organotrope werking |
Dieet en rationele voeding
Naleving van het dieet is een belangrijk punt bij de behandeling van chronische prostatitis. Bepaalde soorten producten, een allergische reactie van het lichaam daarop, kunnen leiden tot de ontwikkeling van een ontsteking in de alvleesklier, de ontwikkeling van symptomen van prostatitis.
Dieetaanpassing kan leiden tot een aanzienlijke verbetering van de kwaliteit van leven terwijl de symptomen van de ziekte worden verminderd.
De meest voorkomende voedingsmiddelen die de symptomen van prostatitis verergeren zijn:
- Pittig eten, specerijen.
- Pittige peper.
- Alcoholische dranken.
- Zure voedingsmiddelen, marinades.
- Tarwe.
- Gluten.
- Cafeïne.
Darmfunctie en alvleesklier zijn met elkaar verbonden: met het ontstaan van problemen met de darmen kunnen symptomen van ontsteking van de prostaat ontstaan en vice versa.
Een belangrijk aspect bij het voorkomen van de ontwikkeling van prostatitis, bij het voorkomen van herhaling van ontsteking in het stroma van de klier in het chronische verloop van de ziekte, is de inname van probiotica.
Probiotica zijn preparaten die bacteriën bevatten die in een gezonde darm leven. De belangrijkste effecten van probiotica zijn de onderdrukking van pathologische microflora, de vervanging ervan, de synthese van bepaalde vitamines, hulp bij de spijsvertering en als gevolg daarvan het behoud van het menselijke immuunsysteem.
Meestal consumeert een persoon probiotica in de vorm van gefermenteerde melkproducten - kefir, yoghurt, zure room, gefermenteerde gebakken melk. Het grootste nadeel van deze vormen is de kwetsbaarheid van bacteriën door de werking van de zure omgeving van de maag (de meeste bacteriën sterven in de maag af onder invloed van zoutzuur en slechts een klein aantal bereikt de darm).
Voor het beste effect en een completere levering zijn capsules met bacteriën voorgesteld. De capsule passeert de agressieve omgeving van de maag en lost op in de darmen, waardoor de bacteriën intact blijven.
De ontwikkeling van een ontsteking in de alvleesklier kan leiden tot een tekort aan zink in het lichaam, waardoor verontreinigende stoffen worden opgegeten.
Voedselallergieën kunnen ook bijdragen aan de ontwikkeling van prostatitis.
Veel mannen merken een verbetering van hun toestand op, een afname van de symptomen van de ziekte bij het overschakelen op een dieet dat weigert tarwe en gluten te eten.
Gluten, een eiwit dat voorkomt in tarwe, kan chronische ontstekingen in de dunne darm veroorzaken en leiden tot malabsorptie. Het resultaat van een verminderde darmfunctie is een aantal pathologieën, waaronder prostatitis.
Over het algemeen is het belangrijk om over te schakelen op een gezond dieet en voedingsmiddelen te vermijden die ontstekingen in de alvleesklier kunnen veroorzaken. Het is noodzakelijk om het verbruik van producten uit de onderstaande lijst te verhogen:
- Groenten.
- Fruit (Zuur fruit moet worden vermeden omdat ze de symptomen van prostatitis kunnen verergeren).
- plantaardig eiwit.
- Voedingsmiddelen rijk aan zink, zinksupplementen.
- Omega-3-vetzuren (olijven, olijf- en lijnzaadolie, visolie, zeevis bevatten onverzadigde en meervoudig onverzadigde vetzuren in grote hoeveelheden).
- Voedingsmiddelen rijk aan vezels (havermout, Alkmaarse gort).
De overgang naar het mediterrane dieet kan leiden tot een aanzienlijke vermindering van de symptomen van ontstekingen in de alvleesklier. Verminderde consumptie van rood vlees, het eten van vis, bonen, linzen, noten, die arm zijn aan verzadigd vet en cholesterol.
Het is belangrijk om voldoende hydratatie van het lichaam te behouden. Een man moet ongeveer 1, 5-2 liter schoon drinkwater per dag drinken.
Je moet afzien van het drinken van frisdrank, koffie en thee. Een patiënt met prostatitis moet de alcoholinname beperken of helemaal stoppen met drinken.
Wij veranderen de manier van leven
- Beperking van stressvolle omgevingsinvloeden, die kunnen leiden tot een verzwakking van het immuunsysteem van de patiënt.
- Normalisatie van de psycho-emotionele toestand. Het leidt tot een verbetering van de symptomen door een verhoging van de pijndrempel, een verbetering van de werking van het immuunsysteem en een verminderde fixatie van de patiënt op zijn ziekte.
- Fysieke activiteit. Regelmatige lichaamsbeweging zonder overmatige lichaamsbeweging leidt tot een vermindering van de symptomen van chronische prostatitis. Een belangrijk aspect is het afwijzen van sporten, gepaard gaand met druk op het perineum (rijden, fietsen).
- Vermijd langdurig zitten. Druk op het perineale gebied leidt tot stagnatie van bloed in het bekken en secretie van de alvleesklier, wat leidt tot een verergering van de ziekte.
- Beperking van thermische procedures (bad, sauna) tijdens een verergering van de ziekte. Het is mogelijk om de baden, sauna's te bezoeken in korte cursussen van 3-5 minuten per binnenkomst tijdens de remissie van prostatitis. De mogelijkheid om naar het bad te gaan, de sauna moet worden overeengekomen met de behandelende arts, elk geval is individueel en vereist een speciale benadering van de behandeling. In geen geval mag u na de stoomkamer in een plas koud water springen / uzelf overgieten met koud water.
- Warme zitbaden leiden tot verlichting van de symptomen van prostatitis. Regelmatige inname van warme baden, met onderdompeling van het hele lichaam in warm water, heeft een groter effect in vergelijking met baden, waarbij alleen het perineum en de billen in warm water vallen. In het bad is er een grotere ontspanning van de bekkenbodemspieren, een afname van pathologische impulsen van de zenuwvezels en bijgevolg een afname van pijn.
- Regelmatige seksuele activiteit. Regelmatige ejaculatie draagt bij aan de secretie van de pancreas. Langdurige afwezigheid van seksuele activiteit, ejaculatie leidt tot stagnatie van het geheim in de kanalen van de pancreas en verhoogt het risico op infectie, de ontwikkeling van ontsteking in het stroma van de pancreas.
- Het gebruik van barrière-anticonceptiemethoden voor losse geslachtsgemeenschap, de geringste verdenking van een soa bij een patiënt en zijn seksuele partner.
- Een veel voorkomend punt van zorg voor patiënten met prostatitis is de mogelijkheid om seksuele activiteit te behouden. Het is een patiënt met chronische prostatitis niet verboden om seks te hebben. Seksuele rust wordt aanbevolen bij acute ontstekingen in de pancreas.
Succes bij de behandeling van prostatitis behoort niet exclusief toe aan de behandelende arts, maar is het resultaat van het gezamenlijke werk van de arts en de patiënt.
Als de patiënt voldoet aan alle aanbevelingen en voorschriften van de arts, de risicofactoren voor herhaling van de ziekte vermindert, regelmatig onderzoeken ondergaat, draagt hij daarmee zijn 50% bij aan het succes van het genezen van de ziekte.