Hoe prostatitis zich manifesteert: symptomen en tekenen

Ontsteking van de prostaat is tegenwoordig de leider in de groep van mannelijke ziekten, voornamelijk overgedragen via seksueel contact. De complicaties ervan bedreigen onvruchtbaarheid, verminderd libido, impotentie.

De eerste symptomen van prostatitis bij mannen

Prostatitis is een ontstekingsziekte. Dit is een van de meest voorkomende urologische pathologieën, die wordt gediagnosticeerd bij vertegenwoordigers van de sterke helft van de mensheid.

Meestal wordt deze anomalie ontdekt bij mannen ouder dan dertig jaar, hoewel de ziekte recentelijk veel jonger is geworden. Behandeling van prostatitis moet worden uitgevoerd door gekwalificeerde specialisten (urologen of andrologen), omdat er een grote kans is op het ontwikkelen van verschillende complicaties.

Hoe wordt prostatitis behandeld?

Met behulp van medicijnen

• NSAID's - verlichten ontstekingen, koorts en koorts. Ze hebben een licht analgetisch effect. Met het begin van prostatitis is een korte behandeling met ontstekingsremmende medicijnen en het nemen van vitamines vereist om de klier in een normale toestand te houden. Mannen worden voorgeschreven: Diclofenac, Nise, Voltaren, Nimesulide. De medicijnen worden geproduceerd in zetpillen, tabletten, injecties.
• Antibiotica - ontworpen om de infectieuze of bacteriologische factor van ontsteking te elimineren. Het behandelingsregime voor prostatitis wordt ondertekend nadat de ziekteverwekker is geïdentificeerd en de resistentie tegen antibiotica is getest. Het verloop van de behandeling is 7-10 dagen. In ernstige gevallen wordt de therapie verlengd tot twee weken.
• Hormonen worden aanbevolen als de gebruikelijke medicatiekuur niet gunstig is geweest, evenals bij een afname van seksueel verlangen als gevolg van een gevorderde ziekte. Het is verboden om in een vroeg stadium met hormonen te behandelen. De medicijnen worden ingenomen onder strikt toezicht van een uroloog.
• Symptomatische medicijnen - neem aspirinetabletten om het pijnsyndroom te elimineren. Spasmen worden verwijderd door No-shpa. Bij aanhoudende intense pijn is blokkade met Novocain geïndiceerd.
• Vitaminen en medicijnen om de prostaatfuncties in goede staat te houden. Tijdens de periode van remissie wordt het aanbevolen om medicijnen te drinken om het metabolisme te normaliseren en de bloedtoevoer naar klierweefsels en de sapproductie te verbeteren. Hiervoor worden fytopreparaties voorgeschreven: Prostamol-Uno, Prostate-forte en dergelijke. Om het immuunsysteem te versterken wordt een complex van vitamines en mineralen getoond: Duovit, Vitrum.

Zelfmedicatie is gevaarlijk, het doet meer kwaad dan goed. Voordat u een van deze medicijnen gebruikt, moet u een uroloog raadplegen.

Met behulp van fysiotherapie

• UHF en magnetron.
• Magnetotherapie.
• Modder genezen.
• Galvanisatie.
• Ultrafonoforese.
• Laserbehandeling.
• Warmte therapie.

natuurlijke remedies

Diagnostiek

Om op tijd met de behandeling van ontsteking van de prostaat te beginnen, moet u contact opnemen met een bekwame specialist die een uitgebreid onderzoek zal uitvoeren en de juiste diagnose zal stellen. De lijst met aanbevolen diagnostische methoden omvat het volgende:

• Bloedonderzoek - voer een onderzoek uit naar de biochemische samenstelling, voor het gehalte aan PSA (prostaatspecifiek antigeen), algemene analyse en indien nodig PCR.
• Urineonderzoek - de man wordt gevraagd om in verschillende containers te plassen om het onderzoek op verschillende manieren uit te voeren.
• Schrapen van het oppervlak van het urethrakanaal om een infectieus pathogeen te detecteren.
• Bacteriologische cultuur van prostaatsecretie en urethrasecreties om het bacteriële pathogeen en de resistentie tegen medicijnen te bepalen.
• Echografie van de prostaat - hiermee kunt u de grootte en vorm van de klier beoordelen, de aanwezigheid of afwezigheid van weefselfusie, verklevingen en cicatriciale veranderingen.

Een verplicht item bij de diagnose van prostatitis is een rectaal digitaal onderzoek. Met vingeronderzoek kan de arts de klier voelen en de dichtheid, structuur, vorm en grootte evalueren. Ook wordt tijdens een rectaal onderzoek een geheim van de prostaat verkregen, dat vervolgens voor analyse wordt verzonden. Indien geïndiceerd, worden aanvullende onderzoeksmethoden aan een bepaalde patiënt afzonderlijk toegewezen.

Dit kunnen metingen zijn van de urinestroomsnelheid, magnetische resonantie of computertomografie, röntgenfoto's van de bekkenorganen en andere methoden.

Acute prostatitis

De ziekte begint met een sterke temperatuurstijging (tot 40 graden), ondraaglijke hoofdpijn, koorts. De symptomen die optreden gaan gepaard met pijn in de lies, perineum, rug, afscheiding uit de urethra, frequent urineren en constante drang om te urineren.

Het ledigen van de blaas gebeurt met vertraging, een branderig gevoel. De urine zelf wordt troebel en er kan een mengsel van bloed in verschijnen. Er is prikkelbaarheid, vermoeidheid.

Het resultaat van acute prostatitis kan een volledige oplossing van het proces zijn (met tijdige behandeling). Aangezien er in veel organen van het kleine bekken veranderingen optreden, kunnen deze niet aan het toeval worden overgelaten, anders zullen de bijbehorende complicaties optreden:

• Vesiculitis is een ontsteking van de zaadblaasjes, de oorzaak van pus in het sperma, die niet alleen de kwaliteit van het ejaculaat vermindert, maar ook leidt tot verlies van reproductieve functie.
• Colliculitis - inflammatoire veranderingen in de zaadtuberkel worden de reden voor de ontwikkeling van ernstige pijn tijdens seks, onderbreking van het orgasme, impotentie van psychologische aard.
• De vorming van een abces in het lichaam van de prostaat, de breuk ervan, etterende schade aan het rectum leidt tot een verergering van de symptomen, een krachtige intoxicatie van het lichaam, tot aan de dood.
• Stagnatie in de weefsels van de prostaat leidt tot een verandering in hun structuur, verstoring van de innervatie, bloedtoevoer, zowel naar de klier zelf als naar nabijgelegen organen, met een schending van hun functies. De erectie wordt onvoldoende voor een volwaardige geslachtsgemeenschap, voortijdige ejaculatie wordt waargenomen, langdurige geslachtsgemeenschap zonder het begin van een orgasme.
• Cicatriciale veranderingen in de klier, zaadstreng leiden tot onvruchtbaarheid, een afname van de kwalitatieve samenstelling van sperma en beweeglijkheid van het sperma. Vernauwing van de urethra verstoort het normale proces van urineren, blaasobstructie kan acute urineretentie veroorzaken, waardoor chirurgische noodhulp nodig is.

Belangrijkste symptomen

Zoals hierboven vermeld, kan de ziekte chronisch en acuut zijn. Een veel voorkomende en een van de belangrijkste symptomen is vaak plassen. Een gezonde man ervaart gewoonlijk niet meer dan 10-11 aandrang om te plassen gedurende de dag (het normale cijfer is 5-6 aandrang).

Als gevolg van de ontwikkeling van een ontsteking van de prostaat treedt een negatief effect op de blaas op, daarom zullen in aanwezigheid van de ziekte de volgende symptomen optreden:

• Een toename van het aantal aandrang (terwijl het dagelijkse urinevolume hetzelfde blijft).
• Urine komt in kleine porties naar buiten, wat gepaard gaat met het ontvangen van valse signalen van de blaasreceptoren vanwege de aanwezigheid van een ontstekingsproces. Daarom kan er ook een gevoel zijn dat de blaas vol is, zelfs na het legen.
• Pijn tijdens het plassen, die te wijten is aan de vernauwing van de urethra als gevolg van het ontstekingsproces in de prostaat.
• Moeite met urineren als gevolg van compressie van bepaalde delen van de urethra door een ontsteking. In sommige gevallen kunnen mannen hierdoor hun blaas helemaal niet legen.
• 'S Nachts beginnen de wanden van de blaas valse signalen te geven, waardoor het aantal keren naar het toilet tijdens de slaap toeneemt.

Een deel van de diagnose van prostatitis kan ook worden gesteld door de lichaamstemperatuur te controleren, in combinatie met problemen die verband houden met urineren. Als deze problemen gepaard gaan met een temperatuurstijging tot subfebriele en koortswaarden, dan kunnen we met een hoge mate van waarschijnlijkheid praten over de ontwikkeling van pathologie. Het is belangrijk op te merken dat in de latere stadia van de ontwikkeling van de ziekte, integendeel, een verlaging van de lichaamstemperatuur tot 35, 5-36 graden kan worden waargenomen, wat in elk geval een uiterst negatief en gevaarlijk symptoom is, dat niet mag toegestaan.

In de middelste stadia van de ziekte kan bloed worden waargenomen in de urine van de patiënt. Dit teken is relatief zeldzaam en vaak niet indicatief, maar uiterst gevaarlijk. Het kan zich beginnen te manifesteren als gevolg van etterende fusie van de prostaat, trauma aan de prostaatklier en ook in gevallen van complicaties van het ontstekingsproces met hyperplasie. De genezing is in dit geval gecompliceerd (vaak is een chirurgische ingreep noodzakelijk).

De behandeling moet onmiddellijk beginnen nadat de eerste symptomen van de ziekte verschijnen. Als er op zijn minst enkele, zij het onbeduidende, problemen met plassen zijn geweest, die in sommige gevallen gepaard gaan met koorts en pijn op het gebied van eenvoud, dan moet u onmiddellijk een afspraak maken met een uroloog om de oorzaak te verduidelijken diagnose. Het is absoluut noodzakelijk om aandacht te besteden aan de tekenen van pathologie die hierboven zijn beschreven, omdat het alleen met tijdige behandeling mogelijk is om prostatitis snel en pijnloos te verslaan.

Waarom raakt de prostaat ontstoken?

In feite zijn er maar 2 hoofdredenen:

1. Infectie. Meestal ontwikkelt prostatitis zich juist vanwege een infectie in de prostaat. Infectie kan plaatsvinden via de blaas, urethra, rectum, bloed en lymfe. Het blijkt dat prostatitis zelf vaak een complicatie is van een bestaande ziekte. Gebruik daarom nooit zelfmedicatie, u moet eerst de bron van de infectie genezen. Blaasontsteking, pyelonefritis, urethritis, soa's (seksueel overdraagbare aandoeningen) - dit is begrijpelijk, ze zijn direct gerelateerd aan de prostaat. Zelfs onbehandelde tonsillitis, sinusitis, griep en cariës kunnen ook terugkomen om de ontsteking van de prostaat te achtervolgen.
2. Bloedsomloopstoornissen. Dit kan te wijten zijn aan structurele kenmerken en aan spasmen van de urethra, stoornissen in de zenuwgeleiding en het werk van de buik- en bekkenspieren, en ook aan externe factoren.

Het al dan niet ontwikkelen van prostatitis hangt echter in de eerste plaats af van predisponerende factoren:

• Chaotisch seksleven. De overvloed aan seksuele partners, vooral onbeschermde contacten - dit put het immuunsysteem uit, dat constant buitenlandse microflora in vrouwelijke afscheidingen moet tegenkomen. En vroeg of laat gaat het mis.
• Lange onthouding. Dit is het andere uiterste. Het gebrek aan seks heeft een slecht effect op de algemene conditie van een man, en vooral op de prostaat. Het geheim stagneert, de bloedcirculatie is verstoord, er ontwikkelt zich een infectie.
• Masturbatie. Het komt voor dat mannen proberen te ontsnappen aan het gebrek aan seks door masturbatie. Dit veroorzaakt echter een afname van de tonus van de prostaat, het wordt lethargisch. Het is zelfs geïsoleerd in een apart type prostatitis - congestief.
• Overgewicht. Bij mannen met overgewicht neemt de belasting van de bekkenorganen sterk toe, evenals van het hele lichaam in het algemeen. De bloedtoevoer is verstoord, hierdoor komen prostatitis, aambeien en tal van andere ziekten voor.
• Hypothermie. "Ga niet in de kou zitten", zeggen ze tegen alle meisjes. Dit geldt echter ook voor mannen. Het risico lopen liefhebbers van extreem winterentertainment, enthousiaste vissers, eigenaren van oude auto's (oh, hoe vaak zie ik mannen in de winter op karton onder de auto liggen), zelfs passagiers in ijzige treinen, evenals fashionista's met opgerolde broek en geen hoed. Oh ja, en in de winter buiten urineren heeft ook ernstige gevolgen.
• Inactiviteit. Dit geldt in principe voor de workflow, wanneer je lang op één plek moet zitten: chauffeurs, kantoormedewerkers. Het is vooral schadelijk om je benen te kruisen, omdat de belasting van de prostaat alleen maar toeneemt.
• Spanning. Psychische problemen, chronisch slaapgebrek, een overbelast werkschema zijn de favorieten van infecties.
• De drang om te plassen tegenhouden. Zijn de 5 minuten die bespaard worden in een drukke workflow de potentiële problemen waard?
• Slechte gewoontes. Nou, waar zonder hen? Misbruik van alcohol en nicotine die alleen schenden.
• Verkeerde voeding. Vette, pittige, zoute voedingsmiddelen zijn een magneet voor ziekten van de bekkenorganen.
• achtergrond ziekten. Elke onbehandelde infectieziekte kan gecompliceerd worden door prostatitis.
• Strak ondergoed. Evenals "modieuze" te strakke broeken. Ze knijpen in het kleine bekken, verstoren de bloedcirculatie, veroorzaken zwelling en ontsteking.
• Fysieke overbelasting. Topsporters, loaders, actieve bezoekers van sportscholen lopen een groot risico.
• Zelfbehandeling. Soms schamen mannen zich om hun problemen toe te geven, zelfs aan een arts, ze proberen de ziekte te verpletteren met verschillende folkremedies, bewezen en niet zo goed. Het komt echter voor dat men hier zonder medicijnen die zijn voorgeschreven door een bekwame arts, het niet aankan.

Hoe wordt de ziekte gediagnosticeerd?

De diagnose wordt gesteld door een uroloog of androloogna onderzoek van de patiënt, het verzamelen van een anamnese en het bestuderen van symptomen. De arts moet de anticonceptiemethode van de patiënt weten, de aanwezigheid van soa's bij de seksuele partner, de mogelijkheid van anale geslachtsgemeenschap zonder condoom. Deze gegevens vergemakkelijken de diagnose en sturen het denken van de arts in de goede richting. Het voorschrijven van het begin van symptomen van de ziekte of ongemak in het perineum stelt ons in staat om het verloop van prostatitis en de ernst ervan te beoordelen. De uroloog onderzoekt noodzakelijkerwijs de geslachtsdelen van de patiënt en voert een rectaal onderzoek van de prostaatklier uit. Om dit te doen, steekt hij een vinger in de anus van de patiënt en tast op de voorste wand van de rectum uitstekende prostaat. Pijn en de grootte ervan geven de intensiteit van het ontstekingsproces aan.

Vervolgens voert de arts een reeks instrumentele, microscopische, bacteriologische en immunologische onderzoeken uit om de oorzaak van de ziekte op te helderen. De meest gebruikelijke diagnostische methode is een urinemonster van 4 of 3 glazen. De eerste methode kost meer tijd en is in de praktijk moeilijker uit te voeren, omdat de patiënt het urineren meerdere keren opzettelijk moet onderbreken. De tweede wijziging is eenvoudiger: de patiënt plast continu in drie verschillende containers in gelijke porties. Het eerste deel spreekt over de toestand van de urinewegen, het tweede over de pathologie van de blaas en de nieren, vanaf het derde krijgen ze informatie over de toestand van de prostaatklier. Al het verzamelde materiaal wordt onder een microscoop onderzocht. Bij prostatitis worden witte bloedcellen en soms bacteriën gevonden in het derde deel van de urine.

Voor microscopie wordt ook het geheim van de prostaatklier genomen.Om dit te doen, voert de arts gedurende enige tijd een massage van de prostaat uit door de wand van het rectum, zodat deze in de urethra wordt geleegd. Van het verzamelde materiaal worden in het laboratorium uitstrijkjes gemaakt, gekleurd en onder hoge vergroting bestudeerd. Een teken van ontsteking is leukocyten, een bacteriële etiologie van de ziekte is bacteriën in een uitstrijkje. Om het type ziekteverwekker te bepalen, wordt het prostaatgeheim op voedingsmedia gezaaid. Als er pathogene micro-organismen in aanwezig zijn, vormen ze na 3-5 dagen microbiële kolonies, die vervolgens kunnen worden bestudeerd. De bacteriologische methode maakt het mogelijk gegevens te verkrijgen over de gevoeligheid van microflora voor antibiotica.

Van de instrumentele diagnostische methoden worden uitgevoerd:

• Echografie van de nieren;
• TRUS van de prostaat met dopplerografie - een ultrasone sonde wordt in het rectum ingebracht voor de beste visualisatie van de prostaatklier, de bloedstroom wordt bovendien beoordeeld;
• Oplopende urorethrografie is noodzakelijk bij aanhoudende recidiverende prostatitis. Een radiopake stof wordt in de urethra geïnjecteerd, waarna een reeks opeenvolgende beelden wordt gemaakt.

Naast deze methoden zijn alle vormen van onderzoek naar soa's van groot belang. Onder hen zijn:

1. PCR-ejaculaat, prostaatsecretie, schrapen van het urethrale slijmvlies - met de methode kunt u een breed scala aan pathogenen detecteren;
2. Bloed-ELISA - om specifieke antilichamen tegen soa-pathogenen te detecteren.

Soorten prostatitis

In overeenstemming met de criteria van het American National Institute of Health (NIH USA) uit 1995, zijn er vier categorieën prostatitis:

• Categorie I: Acute prostatitis;
• Categorie II: Chronische bacteriële prostatitis;
• Categorie III: Chronische prostatitis/chronisch bekkenpijnsyndroom (CP/CPPS);
• Categorie IIIa: Chronische prostatitis / chronisch bekkenpijnsyndroom met tekenen van ontsteking;
• Categorie IIIb: Chronische prostatitis / chronisch bekkenpijnsyndroom zonder tekenen van ontsteking;
• Categorie IV: Asymptomatische (asymptomatische) chronische prostatitis.

Af en toe komt ook chronische granulomateuze prostatitis voor, die niet in deze classificatie wordt genoemd.

Op hun beurt maken de meeste experts onderscheid tussen:

Volgens het verloop van de ziekte:

• acute prostatitis;
• chronische prostatitis;

Afhankelijk van de oorzaken van de ziekte:

• bacteriële prostatitis;
• niet-bacteriële prostatitis

In de meeste gevallen (vooral bij mannen onder de 40) wordt bacteriële prostatitis opgemerkt.

Op basis hiervan zijn er:

• acute bacteriële prostatitis;
• chronische bacteriële prostatitis;
• chronische abacteriële prostatitis.

preventie

Om het optreden van ontsteking of herhaling van chronische pathologie te voorkomen, moet u deze aanbevelingen volgen:

• Verminder de hoeveelheid geconsumeerde alcohol;
• Sport regelmatig;
• Vermijd onderkoeling;
• Stop met roken;
• Vermijd stressvolle situaties;
• Behandel ontstekingen op tijd - in de eerste plaats geldt dit voor genitale infecties;
• Neem een contrastdouche;
• Vermijd het tillen van zware voorwerpen;
• Gebruik barrièremethoden voor anticonceptie;
• Heb regelmatig seks;
• Neem vitaminepreparaten;
• Neem deel aan het versterken van de immuniteit;
• Bezoek twee keer per jaar een uroloog;
• Eet goed en evenwichtig.

Doel van de prostaat in het mannelijk lichaam: waar is het verantwoordelijk voor?

De prostaat is een exocriene klier in het mannelijk lichaam.

IJzer behoort tot het voortplantingssysteem en is verantwoordelijk voor de aanmaak van een aantal specifieke stoffen:

• de belangrijkste is het geheim (prostaatsap), dat zorgt voor de noodzakelijke viscositeit van het ejaculaat en dienovereenkomstig voor de normale beweeglijkheid van het sperma. Als het sperma te dik is, is bevruchting moeilijk en kan een vrouw gewoon niet zwanger worden van een schijnbaar gezonde man;
• andere componenten behouden de normale samenstelling van sperma. Deze omvatten biologisch actieve stoffen, immunoglobulinen, enzymen, vitamines, micro-elementen, enz. De normen van deze stoffen zijn individueel en het is de prostaat die hun inhoud reguleert.

Zo is ze verantwoordelijk voor de reproductieve vermogens van een man, voor de mogelijkheid om een regelmatig en volledig seksueel leven te hebben en kinderen te krijgen. Dit is de belangrijkste functie van de klier, maar er zijn andere, niet minder belangrijk.